[Emin]

- Çok cömert olmak iyi değildir, şımartır.

Aza kanaat etmeyi öğretmelisin halka da, orduya da.

Nasıl olacak diye sorar gibisin; sen sormadan ben söyleyeyim sana ey Osman oğlu Emin. Aza kanaat ettirmenin biricik yolu, ucu gökyüzünü gösteren ikinci kılıcındır. Ancak onunla sağlayabilirsin.

Dedik ya! İki kılıç gerekli!

Ekmeğiyle bir tas suyuna göz dikersen eğer başlangıçta bir bocalama geçirir ama tez uyanır, artık hiçbir kılıcın tesiri olmaz.

En korkulacak an, o andır.

O karmaşadan kurtulmanın imkânı kalmamıştır artık.

Sadece yönetenlerin sonu olsa gene iyi, hayatta kalanların da asırlarca toparlanamayacağı bir devran başlar.

Ta ki, gene iki kılıca sahip birileri ortaya çıkana dek sürer bu fetret devranı.

Anladın mı ey kumandan?

- Anladım ya Emirim, anladım.

- İyi öyleyse. Haydi bakalım, ya Allah, ya Bismillah. Yolcu yolunda gerek.

Şam’a kadar daha çok yolumuz var ama sana anlatacağım bitmedi daha.

İtaatkâr develer, ağır ağır kalktılar; ufka kadar uzanan kalabalık ordum dalgalanarak doğruldu.

Yola koyulmuştuk, belki bir fersah kadar hiç konuşmadık.

Atlarımızın burnundan çıkan seslerden başka ses yoktu.

Müminlerin Emiri, yüzünü bana çevirdi.

- Anlattıklarımı mı düşünüyorsun ey Kumandan?

Esasında bir şey düşündüğüm yoktu, az önce çıkaramadığım sessizliğin tadını şimdi çıkarıyordum ama bunu ona açık etmeden, yalan söylemeyi tercih ettim.

- Evet, develerin sabrını ve kinini düşünüyordum ya Emirim.