[Emin]

-Yok kumandan yok! Çok derse ihtiyacın var senin. Aç kulağını dinle beni; hem de iyi dinle!

Ne kervanın sonuna bağlarlar, ne de kervanın başına eşek bağlarlar. Onlar eskidendi.

Devran değişiyor dedim az önce!

Evet, eşek de bağlardı bir zamanlar atalarımız. Eşek de sabırlıdır, onun da pek farkı yoktur devenin sabrı ve kiniyle kıyasladığımızda.

Yol göstersin diye eşek bağlarsan deve kervanının önüne, bazen ses çıkarmaz ama gün gelir buna da kinlenir, öfkelenir.

Tek yolu vardır, kinlendiğini gittikçe öfkelendiğini gördüğün deve kasaplık olmuştur, artık. Kes, kaldır ortadan, ibret olsun diğerlerine.

Şimdi anladın mı?

- Anladım, hem de çok iyi anladım ya Emirim!

Dedim ama esasında anlamamıştım.

Sesini bir gıdım yükseltti.

- Güzel! İnsanlara da develere yaptığından farklı bir şey düşünme!

Dedi ve birkaç gıdım daha yükseltti sesini.

-Vur! Vurdur boynunu ki, örnek alsınlar, niyetini bozanlar.

Bu kez üç beş gıdım kısarak, biraz da merhamet katarak sesine devam etti.

-Ancak o kadar da pervasız olmayacaksın.

Aklını başına toplayacak, sabır ve kini kantarın topuzunu kaçırmadan tartacaksın.

Altın tartar gibi sabrı bir kefeye; kini, öbürüne yerleştireceksin.

Sabır kefesi ağır basarsa belki canından olmazsın ama uyuşukluk başlar, miskinlik, tembellik artar.

Öfke öyle değildir, iktidarından da, tahtında da, sarayında da hatta ve hatta canından da olursun!

Sustu. Derin bir sessizlik kapladı her yanı ama öyle şeyler anlatmıştı ki, her yeri kapsayan bu sessizliğin tadını çıkaramadım. Söyledikleri aklımda yankılanıyordu.

Tamam, sabrı ve öfkeyi tartacaktım ama bu dengeyi nasıl anlayacaktım?

Eyvah, eyvah! Ya aklımdan geçen bu soru ona malum olduysa?