Nankör
Meyveyi çürüten bazen bir kurttur,
Bazen de bir kuşun acımasız gagası.
Belki tohum kurak bir toprağa düşmüştür,
Cılız kalır ağaç, büyüyemez.
Susuz toprak damarlarını besleyemez ağacın,
Meyve büzüşür, düşer dalından.
Suçlu hangisi?
Çürük meyve mi, susuz toprak mı?
Kendine bir yaşam alanı arayan kurt mu?
Yoksa hayatta kalmaya çalışan kuş mu?
Su, toprak, ağaç, meyve...
Bu simgeler aslında duygularımız.
Bizler de birer ağaç, kurt, kuş ve meyveyiz.
Hem suyla hem de sevgiyle besleniriz.
işte çürük diye yemediğimiz,
Büzüşmüş diye beğenmediğimiz meyvenin hikayesi.
Onun hikayesi basit.
Susuz bıraktığı ağaçtan olgun meyve bekleyen,
İçine kurt sokup çürüttüğü meyveyi hor gören,
Oyduğu gözlerin hala aşkla bakmasını isteyen,
Kendini beğenmiş, sen kimsin!
V.A. (Acizane kendi denemelerimden biri)
|