Evet bir sıgarayı hak ettik mi?
Kaos neden geldi aklıma ki şimdi benim? Ama ne filimdir, sinama sinama olalı çok az görmüştür öylesini. Öykülerden birinde derebeyi kılıklı bi herif vardı. Korsika’da geçiyordu yanlış hatırlamıyorsam. Bu derebeyinin arazisinde ortakçı mı, işçi mi ne bir aile yaşıyordu. Derebeyi bu ailenin ihtiyar dedesinin kendi toprağında ölmesini istemiyordu. Çünkü neymiş efendim, ölüp de kendi toprağında gömüldümü o ailenin vatanı olurmuş orası. Bahçeye bir sinevizyon kurup seyretmeli hep beraber.
Korsikalı işte, ne anlar vatandan? Vatan şehit kanıyla sulanmış toprak parçasıdır halbuki.
...
Pardon ya, aynı kapıya çıkmıyor mu bu? “topraklarının derinliklerindeki izerlerile” bir de bu şekilde oku bakayım. Tabiki benim ölümün gömülü olduğu yerdir vatanım.
...
Ama bissaniye o zaman Çanakkale Anzak’ların da vatanı olmuyor mu? Üstelik onlar da martyr – şehit değiller mi?.. Yok aslanım, onlar kendi vatanlarında değiller ki. Ne bok işleri vardı burada. Kendi toprağında şehit olacaksın ki ... vatanın olsun??... E sen kendi toprağında şehit olsan da olmasan da zaten vatanın değil mi?.. Karıştı işler.
...
Peki bizim Kore şehitleri ne oluyor? Bize yalan mı söylediler, onlar aslında şehit değil mi? Peki Osmanlı’nın savaştığı yedi düvelde ölenler? Onlar da Çanakkale’de ölen Anzak’lar gibi değiller mi? Lann ne karışık iş bu?
Yoksa ... her şey insanla başlayıp insanla mı bitiyor?..
... burada bir dost vatanın toprağındasınız. Huzur içinde uyuyunuz. Sizler mehmetçiklerle yanyana koyun koyunasınız. Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar! Gözyaşlarınızı dindiriniz; evlatlarınız bizim bağrımızdadır, huzur içindedirler. Onlar bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evladımız olmuşlardır.
Bu çuvaldız ne kadar derine batar?
|